Bezpośrednim tematem artykułu jest ogólna problematyka procesów ludzkiego bezpieczeństwa. Tym samym celowo podjęta zostaje tutaj analiza podstawowych problemów wpływających na bezpieczeństwo samej egzystencji człowieka. Autor stara się odnaleźć korelację pomiędzy naturą indywidualnego i strukturalnego bezpieczeństwa oraz ludzkiej podmiotowości. Na tym tle rysują się zaprezentowane jednostkowe i społeczne wymiary relacji określających egzystencjalne wymiary bezpieczeństwa człowieka. W tym sensie bezpieczeństwo jest postrzegane jako droga potencjalnego rozwoju ludzkich możliwości i pragnień. Wyraża się w procesach aktywności i kreatywnej adaptacji w relacjach do ogólnych życiowych przypadków, zachowań oraz aktywności ludzkiej w społecznym wymiarze działań.