PL EN
ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY
ZNACZENIE REGIONU ŚRÓDZIEMNOMORSKIEGO DLA BEZPIECZEŃSTWA EUROPEJSKIEGO
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Warszawski
 
 
Data publikacji: 03-10-2011
 
 
SBN 2011;2(2): 215-227
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Problemy bezpieczeństwa w regionie śródziemnomorskim pozostają w ścisłym związku z problemami bezpieczeństwa i współpracy w Europie. Wynika to z tego, że obszar ten znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Unii Europejskiej, zaś jego problemy (brak pokoju i stabilności) wpływają bezpośrednio na bezpieczeństwo w Europie. Z tego punktu widzenia basen Morza Śródziemnego jest dla UE wielkim wyzwaniem (szczególnie po 11 września 2001 roku). Z geopolitycznego punktu widzenia jest on obszarem możliwości dla UE oraz potwierdzeniem jej zdolności oddziaływania na arenie międzynarodowej. Mówiąc o bezpieczeństwie w regionie śródziemnomorskim w kontekście bezpieczeństwa europejskiego, należy także wspomnieć o bezpieczeństwie energetycznym. Niepowodzenia procesu barcelońskiego wskazały na brak efektywnej, unijnej strategii partnerstwa dla regionu. Złożoność szeroko rozumianego bezpieczeństwa w regionie Morza Śródziemnego sprawia, że powstaje duża luka między „zdolnościami a oczekiwaniami” w dialogu politycznym. O tym, jak trudno w regionie śródziemnomorskim tworzyć efektywny dialog polityczny, świadczą zakończone niepowodzeniem prace nad przyjęciem wspólnej Eurośródziemnomorskiej Karty dla Pokoju i Stabilności. Aby uniknąć nieefektywności procesu barcelońskiego (brak jego symetrii i równowagi), UE musi wyciągnąć konstruktywne wnioski z błędów popełnionych w przeszłości, by przyszłe stosunki eurośródziemnomorskie miały lepsze warunki rozwoju. W tym kontekście szansą jest nowa inicjatywa Unii dla Śródziemnomorza.
 
REFERENCJE (34)
1.
A. Abd Alaziz, Balance of threat perception and the prospects of NATO Mediterranean Dialogue, Final Report, 2003.
 
2.
R. Aliboni, R. Balfour, L. Guazzone, T. Schumacher, Democracy and Security in the Barcelona Process. Post Experience, Future Prospects, “IAI Quaderni”, Roma 2004.
 
3.
R. Aliboni, European Security across the Mediterranean, “Chaillot Paper”, No. 2, Paris 1991.
 
4.
R. Aliboni, Political Dialogue and Conflict Prevention in the Euro-Mediterranean Partnership, “The International Spectator”, vol. 35, No. 4, 2000.
 
5.
C. Allen, J. Nielsen, Summary Report on Islamophobia in the EU after 11 September 2001, Vienna: European Monitoring Centre on Racism and Xenophobia, 2002.
 
6.
F. Áttina, Partnership and Security: Some Theoretical and Empirical Reasons for Positive Developments in the Euro-Mediterranean Area, (in) F. Áttina, S. Stavridis, The Barcelona Process and Euro-Mediterranean Issues from Stuttgart to Marseille, Milano 2001.
 
7.
E. Baracani, From the EMP to the ENP: New European Pressure for Democratization, “Journal of Contemporary European Research” 1, 2, 2005.
 
8.
E. Barbé, The Union for the Mediterranean: From the Europeanization of foreign policy to the decommunitarisation of Mediterranean policy, “Revista de Derecho Coinuniturio Europeo”, 32, 2009.
 
9.
A. Bin, The Security Dialogue towards Mediterranean, „Revista CI-DOB d’Afers Internationals”, No. 49, 2000.
 
10.
P.J. Borkowski, Partnerstwo Eurośródziemnomorskie, Warsaw 2005.
 
11.
P.J. Borkowski, Polityka Unii Europejskiej w regionie śródziemnomorskim w kontekście przeciwdziałania terroryzmowi, (in) W. Lizak, L. Łukaszuk, E. Śliwka (ed.), Współczesny terroryzm międzynarodowy, Warsaw 2004.
 
12.
F. Burgat, Les attentes du monde arabe á l’égard de l’Union européenne: L’espérance déçue d’une alternative aux États-Unis?, Commission des Affaires Etrangères du Parlement Européen 2006.
 
13.
S.C. Calleya, The Euro-Mediterranean Process After Malta: What Prospects?, “Mediterranean Politics”, vol. 2, No. 2, 1997.
 
14.
R. del Sarto, A. Tovias, Caught between Europe and the Orient: Israel and the EMP, “The International Spectator”, vol. 36, No. 4, 2001.
 
15.
L. Dris-Aït Hamadouche, Europe, Security and Islamism: Misunderstandings and Manipulations, “Journal of Contemporary European Studies”, vol. 17, No. 3, 2009.
 
16.
C. Echeverria, Cooperation in Peacekeeping among the Euro-Mediterranean Armed Forces, “Chaillot Papers”, No. 35, 1999.
 
17.
M. El-Sayed Selim, Towards a New WMD Agenda in the Euro-Mediterranean: An Arab Perspective, (in) Á. de Vasconcelos, G. Joffé, The Barcelona Process. Building a Euro- Mediterranean Regional Community, “Mediterranean Politics”, vol. 5, No. 1, 2000.
 
18.
L. Evans, Is Europe unable to assimilate its growing Islamic minority?, Centre for European and Eurasian Studies, 26.05.2004.
 
19.
R. Gillespie, Reshaping the Agenda? The Internal Politics of the Barcelona Process in the Aftermath of September 11, (in) A. Jünemann, Euro-taka organizacja polityczna, która po pierwsze wyrzeka się siły w osiąganiu celów politycznych, po drugie rezygnuje z zasady maksymalizacji zysków jako nadrzędnej zasady politycznej i dąży do wyrównania poziomu dobrobytu na świecie i po trzecie przyjmuje, że bezładne mnożenie się gatunku ludzkiego powinno zostać zahamowane przez planowanie wielkości rodziny, a nie organizowanie walki zbrojnej służącej stabilnej demografii (por. B. Russell, Fact and Fiction, Routledge, London–New York 1961, s. 235; por. także: J. Hołówka, Etyka w działaniu, op. cit., s. 427).Mediterranean Relations after September 11 International, Regional and Domestic Dynamics, London 2003.
 
20.
L. Guazzone, Who Needs Conflict Prevention in the Mediterranean?, “The International Spectator”, vol. XXXV, No. 1, 2000.
 
21.
M. Heller, Reassessing Barcelona, (in) F. Tanner, The European Union as a Security Actor in the Mediterranean. ESPD, Soft Power and Peacemaking in Euro-Mediterranean Relations, Zurich 2001.
 
22.
R. Israeli, The Spread of Islamikaze Terrorism in Europe: The Third Islamic Invasion of Europe, 2007.
 
23.
N. Jebnoun, L’espace Méditerranéen: les enjeux de la coopération et de la sécurité entre les rives nord et sud a l’aube du XXéme siècle, NATO Defence College 2003.
 
24.
G. Joffé, Confrontational Mutual Perceptions and Images: Orientalism and Occidentalism in Europe and the Islamic World, “International Spectator”, vol. 42, No. 2, 2007.
 
25.
I.O. Lesser, NATO Looks South. New Challenges and New Strategies In the Mediterranean, RAND, 2000.
 
26.
R. Mendez Aleman, La Sécurité Méditerranéenne. L’OTAN est-elle la solution?, Bruxelles 2000.
 
27.
A. Ojeda, Euro-Mediterranean Partnership, “Review of International Affairs”, vol. XLVIII, No. 1062, 1997.
 
28.
M. Ortega, Military Dialogue in the Euro-Mediterranean Charter: An Unjustified Absence, “The International Spectator”, vol. XXXV, no. 1, 2000.
 
29.
M. Pace, Rethinking the Mediterranean. Reality and Re-Presentation in the Creation of a Region, (in) F. Laursen, Comparative Regional Integration: Theoretical Perspectives, Ashgate 2004.
 
30.
S. Parzymies, Bezpieczeństwo i współpraca w regionie Morza Śródziemnego – wielkie wyzwanie dla Europy, „Stosunki Międzynarodowe – International Relations”, No. 3-4 (40) 2009.
 
31.
A. Saaf, L’Union pour la Méditerranée et les acquis civils de Barcelone, EU-ISS, Paris, No. 22, 2008.
 
32.
E. Soler i Lecha, Barcelona Process: Union for the Mediterranean. Genesis, evolution and implications for Spain’s Mediterranean Policy, Fundación Alternativas, CIDOB, “Documento de trabajo” 28/2008.
 
33.
F. Tanner, The Euro-Mediterranean Security Partnership: Prospect for Arms Limitation and Confidence Building, (in) Á. de Vasconcelos, G. Joffé, The Barcelona Process: Building a Euro-Mediterranean Regional Community, London 2000.
 
34.
D.K. Xenakis, D.N. Chryssochou, Europe in Change. The Emerging Euro-Mediterranean System, New York 2001.
 
ISSN:2082-2677
Journals System - logo
Scroll to top