Głównym tematem analizy jest w artykule zagadnienie bezpieczeństwa międzynarodowego w perspektywie ogólnej agendy dla przestrzeni Euro-Atlantyckiej, w wymiarach politycznych i wojskowych, oraz instytucjonalnych i organizacyjnych, w sektorach bezpieczeństwa, przez pryzmat oficjalnych streszczeń, dyskusji oraz działań ze względu na poglądy prezydenta Baracka Obamy i wpływu na relacje z Unia Europejską, Polską i innymi państwami regionu. W sensie metodologicznym nastawienie autorów w temacie jest analityczne, gdzie poszczególne fragmenty opisów, zwłaszcza ewaluacji bezpieczeństwa i podejścia w tej dziedzinie do opisu relacji międzynarodowych, mogą zostać zastąpione uogólnieniem i końcową syntezą. Analizowana czasoprzestrzeń określona jest przez dwie kadencje prezydentury Baracka Obamy. Jak autorzy stwierdzają, główne strategiczne założenia bezpieczeństwa euroatlantyckiego określane są przez amerykańską egzekutywę. W związku z tym, zmiana nastawienia Amerykanów przez pryzmat władzy prezydenckiej rzutuje automatycznie na relacje z Europą, oraz determinuje jej sytuację polityczno-wojskową. Nie mniej wzrost znaczenia Unii Europejskiej w pokrywającym się okresie też odpowiednio wpływa na bezpieczeństwo Euro-Atlantyckie, również i Polski w sensie zdeterminowania ogólną polityką europejską, oraz partykularnych założeń bezpieczeństwa określanych przez pryzmat strategii partyjnych. W tym sensie autorzy rozważają sens znaczeniowy i wpływ tzw. „doktryny Obamy” na strategie bezpieczeństwa Euro-Atlantyckiego.