Artykuł przedstawia analizę zagrożeń związanych z wdrożeniem mechanizmu weryfikacji tożsamości obywatela poprzez wykorzystanie telefonu komórkowego. Analiza ta dotyczy dwóch możliwych modeli: opartego o dane identyfikacyjne przechowywane i przetwarzane w telefonie oraz bazującego na danych identyfikacyjnych przechowywanych i przetwarzanych w ramach rejestrów centralnych. Analiza prowadzi do wniosku, że wykorzystanie telefonu komórkowego jako narzędzia identyfikacji obywatela budzi wątpliwości i obarczone jest poważnymi mankamentami. Najważniejsze z nich to: niewystarczająca pewność co do poprawności weryfikacji tożsamości (w przypadku braku zastosowania narzędzi biometrycznych), wysokie ryzyko kradzieży tożsamości poprzez phishing lub poprzez kradzież aparatu telefonicznego, uzależnienie procesu weryfikacji tożsamości od żywotności baterii w telefonie oraz od przebywania w zasięgu działania sieci GSM.