PL EN
ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY
BEZPIECZEŃSTWO W CYBERPRZESTRZENI
 
 
Więcej
Ukryj
1
Akademia Nauk Stosowanych w Łomży, Polska
 
 
A - Koncepcja i projekt badania; B - Gromadzenie i/lub zestawianie danych; C - Analiza i interpretacja danych; D - Napisanie artykułu; E - Krytyczne zrecenzowanie artykułu; F - Zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu
 
 
Data nadesłania: 15-06-2022
 
 
Data ostatniej rewizji: 05-07-2022
 
 
Data akceptacji: 05-07-2022
 
 
Data publikacji: 05-07-2022
 
 
Autor do korespondencji
Katarzyna PRZESTRZELSKA   

Akademia Nauk Stosowanych w Łomży, Łomża, Polska
 
 
SBN 2022;25(3): 11-24
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Temat artykułu skupia się na cyberbepieczeństwie. Celem badawczym niniejszego artykułu jest przybliżenie działalności haktywistów. W artykule zostały opisane działania popularnej grupy haktywistycznej – Anonymous. Postawione zostało pytanie badawcze: jakie narzędzia i techniki hakerskie stosowane są w cyberprzestrzeni. W celu odpowiedzenia na te pytanie, została zbadana historia i działalność grup haktywistycznych. W artykule została przedstawiona charakterystyka haktywistów oraz metody ich działań. Podjęto próby oceny działań haktywistycznych, a także szanse i zagrożenia, jakie niesie dla obywateli. W cyberprzestrzeni występują działania, które tworzą dla niej zagrożenie, są to: cyberterroryzm i cyberprzestępstwa. Poczucie bezkarności sprawiło, że coraz więcej osób zaczęło aktywnie działać w cyberprzestrzeni. Wyniki badań wskazują, że haktywistyczne przedsięwzięcia mogą mieć różne zamiary – niektórzy kierują się dobrem ogółu, a inni za cel cyberataków stawiają swoje indywidualne korzyści m. in. majątkowe. Wśród cyberprzestępców wyróżnia się hakerów, haktywistów, krakerów i cyberterrorystów. Cyberterroryzm niewątpliwie jest zagrożeniem dla państwa, powoduje zniszczenia infrastruktury i jest zagrożeniem dla życia ludzi. Natomiast cyberbezpieczeństwo jest także zagrożone mniejszymi, mniej szkodliwymi działaniami, takimi jak: ataki hakerskie, włamania, pozyskiwanie danych, czy też poprzez wirusowanie stron. Z niniejszego artykułu można wywnioskować, że działania hakerskie są niejednoznaczne i nie zawsze wiążą się z niebezpieczeństwem wobec państwa i obywateli. Wyniki analizy wskazują, że bardzo często hakerzy dbają także o dobro ogółu i przeciwstawiają się łamaniu praw i wolności. Należy jednak mieć na uwadze fakt, że nie wszyscy działają w ten sam sposób i nie wiadomo, jak bardzo zagrożona może być nasza przyszłość.
REFERENCJE (25)
1.
Adamski, A., 2001. Przestępczość w cyberprzestrzeni. Prawne środki przeciwdziałania zjawisku w Polsce na tle projektu Konwencji Rady Europy, Toruń: Wydawnictwo TNOiK, 17.
 
2.
Aleksandrowicz, T.R., 2016. Bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni ze stanowiska prawa międzynarodowego. PRZEGLĄD BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO 15/16, 12.
 
3.
Bochyńska, N., 2022. Cyberprzestępczość a haktywizm. Jak prawo podchodzi do hakerów w białych kołnierzykach? [online]. Defence 24. Dostępne pod adresem: https://cyberdefence24. pl/cyberbezpieczenstwo/cybermagazyn-cyberprzestepczosc-a-haktywizm-jak-prawo-podchod zi-do-hakerow-w-bialych-kolnierzykach [dostęp: 08 czerwca 2022].
 
4.
Denning, D. E., 2000. Cyberterrorism. Testimony before the Special Oversight Panel on Terrorism Committee on Armed Services U.S. House of Representatives. Washington.
 
5.
Denning, D. E., 2002. Wojna informacyjna i bezpieczeństwo informacji. Warszawa: Wydawnictwa naukowo – techniczne, 79.
 
6.
Dobrzeniecki, K., 2014. Prawo a etos cyberprzestrzeni. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek. Europejskiej. Studia de Securitate 9(4), 97.
 
7.
Górka, M., 2017. Wybrane aspekty definicyjne cyberterroryzmu i ich znaczenie w perspektywie polityki bezpieczeństwa. Cywilizacja i Polityka, 15(15), 300-301.
 
8.
Grzelak, M., Liedel K., 2012. Bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni. Zagrożenia i wyzwania dla Polski – zarys problemu. Bezpieczeństwo Narodowe Warszawa : Biuro Bezpieczeństwa Narodowego 22 (2), 126.
 
9.
Hołyst, B., 2007. Kryminologia. Warszawa: Wyd. Prawnicze PWN, 326.
 
10.
Janik, J., Haktywizm i inne formy aktywizmu internetowego jako nowe mechanizmy demokracji bezpośredniej, 280-283.
 
11.
Jankowski, P., 2008. Cyberterroryzm jako współczesne zagrożenie dla administracji publicznej. Młody Jurysta2008/4 – numer specjalny –I Konferencja Młodych Naukowców Prawa Administracyjnego, 18.
 
12.
Jaroszewska, A., 2017. Wybrane aspekty przestępczości w cyberprzestrzeni. KPP Monografie, 10.
 
13.
Kowalska, F., 2018. Hakerzy w służbie państwa – wirtualna strona patriotyzmu, DOI: 10.14746/r.2018.1.4. Refleksje. Pismo naukowe studentów i doktorantów WNPiD UAM., 17, 41.
 
14.
Liedel, K., Piasecka P., 2011. Wojna Cybernetyczna – wyzwanie XXI wieku. Bezpieczeństwo Narodowe 1, 17-18.
 
15.
Piotrowska, M., 2017. Haktywizm – społeczna korzyść czy zagrożenie?. Studia Humanistyczna AGH 16/2, 27-32.
 
16.
Rzeszutko, M.,2013. Haktywizm – cyfrowe oblicze współczesnej solidarności, czyli zagrożenie bezpieczeństwa wewnętrznego państwa?. Polityka i strategia bezpieczeństwa państwa , 31-33, 38.
 
17.
Siemkowicz, P, Adamski A., 2005. Cyberprzestępczość - aspekty prawne i kryminologiczne. Studia Prawnicze 4, 52.
 
18.
Siwicki, M., 2015. Cyberprzestępczość, Warszawa: Wydawnictwo Beck, 15.
 
19.
Smolski, W., 2015. Cyberterroryzm jako współczesne zagrożenie bezpieczeństwa państwa. Rodzinna Europa. Europejska myśl polityczno – prawna u progu XXI wieku, 481.
 
20.
Stefanowicz, M., 2017. Cyberprzestępczość – próba diagnozy zjawiska. Kwartalnik policyjny 4/2017, 20.
 
21.
Szubrych, T., 2005. Cyberterroryzm jako nowa forma zagrożenia terrorystycznego. Zeszyty naukowe Akademii Marynarki Wojennej 1 (160), 175.
 
22.
Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U.2021.0.2070 t.j.) art.3 ust. 3.
 
23.
Ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2014 poz. 1815 t.j.) art. 2 ust. 1b.
 
24.
Warchoł, A., 2019. Pojęcie cyberprzestrzeni w strategiach bezpieczeństwa państw członkowskich Unii.
 
25.
Wasilewski, J., 2013. Zarys definicyjny cyberprzestrzeni. Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 9 (5), 226.
 
ISSN:2082-2677
Journals System - logo
Scroll to top