Artykuł jest poświęcony jednemu z największych zagrożeń dla szeroko pojmowanego bezpieczeństwa, jakim stał się międzynarodowy terroryzm grup muzułmańskich. Na wstępie przedstawiono czynniki historyczne, polityczne i społeczne będące genezą fundamentalizmu i terroryzmu islamskiego. U podstaw walki dwóch światów – zachodniego i muzułmańskiego – leżą uprzedzenia, pamięć wzajemnych krzywd, błędy polityczne i różnice religijne, a zwłaszcza fundamentalizm religijny, który nie dopuszcza żadnego konsensusu. Druga część zawiera krótką historię fundamentalizmu islamskiego oraz filozofię, a także przedstawia jego rolę jako ideologiczną podbudowę dla terroryzmu. Akcent położono na wykazanie wrogości ideologii fundamentalistów wobec cywilizacji euroatlantyckiej, jej kultury i podstawowych zasad. Ostatnia część jest poświęcona ukazaniu sprzeczności pomiędzy oficjalną doktryną terrorystyczną a rzeczywistością. Ekstremiści islamscy wbrew głoszonym poglądom i wrogości wobec świata zachodniego i wszystkiego, co sobą przedstawia, wykorzystują zachodnie technologie i zdobycze cywilizacyjne w walce o realizacje swych często utopijnych celów. Wiele poszlak wskazuje na to, że wizja fanatycznego terrorysty dysponującego nowoczesną bronią masowej zagłady może być realna, a co za tym idzie skala zagrożenia bezpieczeństwa globalnego dramatycznie wzrasta. Natomiast przywódcy organizacji terrorystycznych udają, że nie dostrzegają kontradykcji głoszonych przez siebie poglądów oraz haseł z własnymi planami i dokonaniami. Jest to widoczne w ich dążeniu do konfrontacji z wyimaginowanym wrogiem, czyli całym Zachodem, przy użyciu zachodniej techniki, od której oficjalnie się odżegnują.