Celem artykułu jest przedstawienie zarysu genezy, definicji i koncepcji wojny hybrydowej w krajach członkowskich NATO, działań hybrydowych w rosyjskiej koncepcji wojny nowej generacji oraz wpływu zagrożeń hybrydowych na Siły Zbrojne RP. Zrealizowanie powyższego ma umożliwić rozwiązanie problemu badawczego w formie pytania: Jakie wyzwania związane z zagrożeniami hybrydowymi, których głównym źródłem jest ekspansjonistyczna polityka Federacji Rosyjskiej oraz kryzys na granicy polsko-białoruskiej, czekają przed Siłami Zbrojnymi RP. Metodami badawczymi zastosowanymi w pracy są: obserwacja, badanie dokumentów, analiza oraz synteza. Konflikt we wschodniej Ukrainie rozpoczęty w 2014 roku oraz wybuch regularnej wojny rosyjsko-ukraińskiej w 2022 roku, potwierdzają chęć dążenia do rewizji porządku międzynarodowego w Europie Środkowo-Wschodniej oraz odzyskania wpływów w tym rejonie przez Rosję. Z tego względu należy się spodziewać, że będzie wykorzystywane całe dostępne instrumentarium środków (zarówno militarnych jak i niemilitarnych) do osiągnięcia wyżej wymienionych celów przez Federację Rosyjską. W drugiej części artykułu przeanalizowano główne założenia koncepcji wojen buntowniczych, poglądy I. Kapitańca, W. Slipczenki, J. Gorbaczowa, W. Gieriasimowa oraz koncepcję wojny nowej generacji autorstwa S. Bogdanowa oraz S. Czekanowa, które stanowią teoretyczną podstawę do wykorzystywania ww. środków do realizacji swoich założeń strategicznych. Dlatego, Siły Zbrojne RP muszą być gotowe przeciwdziałać wszelkim zagrożeniom związanym z tak ekspansywną polityką kraju ościennego, mając na uwadze, że metody hybrydowe są wykorzystywane do zacierania granic między wojną a pokojem, zasiania wątpliwości w umysłach docelowych populacji, a ich celem jest destabilizacja i osłabienie społeczeństw. Przygotowanie Sił Zbrojnych RP do przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym wymaga zdefiniowania wyzwań oraz wniosków dotyczących ich możliwości reagowania w środowisku rzeczywistym oraz informacyjnym.