Celem badań jest eksplanacja i ocena zmiany kierunku operacji KFOR w odniesieniu do ewolucji zagrożeń dla bezpieczeństwa Kosowa. Problem badawczy zawiera się w formie następującego pytania: Jak zmieniał się profil operacji KFOR w odniesieniu do ewolucji sytuacji bezpieczeństwa Kosowa? W toku realizowanych badań stwierdzono, iż Sojusz Północnoatlantycki w rozpatrywanej perspektywie badawczej realizował na terenie Kosowa zadania związane z wymuszaniem pokoju, stabilizowaniem sytuacji bezpieczeństwa oraz tworzeniem warunków do samodzielnego zapewniania bezpieczeństwa przez Kosowo w przyszłości. NATO jest wiodącym podmiotem międzynarodowym, odpowiedzialnym za organizację i realizację szerokiego spektrum działań na rzecz kształtowania bezpieczeństwa Kosowa w perspektywie dwóch dekad. Ocenia się, iż dynamika ewolucji zagrożeń dla bezpieczeństwa Kosowa stała się wektorem szerokich zmian w strukturze organizacyjnej misji KFOR, prowadząc do przeniesienia punktu ciężkości działań sił zbrojnych w stronę operacji o charakterze niekinetycznym. Wystąpienie w przestrzeni bezpieczeństwa Kosowa zagrożeń o charakterze niemilitarnym po zakończeniu konfliktu etnicznego wymusiło zmianę profilu operacji KFOR, zarówno w aspekcie organizacyjnym, jak i funkcjonalnym. Konieczność podjęcia działań o charakterze stabilizacyjnym spowodowała zmianę podejścia Sojuszu Północnoatlantyckiego do prowadzenia działań zbrojnych w Kosowie, co stało się wzorcem późniejszych operacji sojuszniczych o charakterze utrzymania pokoju i stabilizowania sytuacji bezpieczeństwa. Metody badawcze wykorzystane w pracy to: krytyczna analiza i ocena literatury, obserwacja uczestnicząca, analiza systemowa, wnioskowanie oraz synteza.