Według Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w 2016 r. poza granicami swoich krajów mieszkało w ponad 250 mln osób. Jeszcze nigdy nie było na świecie tak wielu imigrantów. Większość z nich – 74 proc. stanowili ludzie w wieku 20-64 lat, osiedlający się na stałe w bogatszych krajach z różnych powodów, głównie troski o bezpieczeństwo dalszej egzystencji. Nieznana dotąd w najnowszej historii ludzkości fala uchodźców i migrantów zaskakuje swoimi rozmiarami i skutkami politycznymi, społecznymi i ekonomicznymi, bezpośrednio wpływając na poziom bezpieczeństwa państw przyjmujących i regionów gdzie ta fala przebiega. W rezultacie ma miejsce zróżnicowany strach przed „obcym/nieznanym”, w reakcji prowadzący do działań ochronnych, m.in.: okresowego zamykania granic, budowania murów na granicach, zaostrzania polityk migracyjnych, jak również zgłaszania gotowości przekazywania środków finansowych i rzeczowych na potrzeby organizowania i utrzymywania obozów dla uchodźców i migrantów w regionach blisko położonych ich zamieszkiwania. Gotowość partycypacyjna rządów wielu państw do ponoszenia kosztów lokalizacji i utrzymywania takich obozów, spotkała się z odzewem wielu światowych firm żywnościowych, logistycznych, komunalnych, finansowych, farmakologicznych, komunikacyjnych i teleinformacyjnych, proponujących szeroki katalog świadczeń/usług. Można przyjąć, że w latach 2014-2016 ukształtował się nowy typ biznesu usługowego dla uchodźców i migrantów, mający związek z zapewnieniem kontroli tego zjawiska (ewidencja tożsamości, mapowanie elektroniczne lokalizacji), a także co ważne dla społeczeństw europejskich - obniżenia obaw/strachu przed napływami nowych, masowych fal uchodźców. Przy obecnych trendach demograficznych przekonanie, że Europa może się zamknąć we własnych społecznościach, jest iluzją. Wspólnota stoi przed koniecznością pilnego inwestowania w politykę integracyjną, która odrzuca szkodliwe mity i przesądy, w zamian opiera się na wartościach europejskich zakazujących dyskryminacji ze względu na pochodzenie i religię. Rolą Europy staje się inwestowanie w politykę zagraniczną uwzględniającą rozwiązywanie problemów w swoim sąsiedztwie, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie i Afryce (według Institute for New Economic Thinking, populacja tego kontynentu w połowie XXI w. zwiększy się do ponad 4 mld ludzi). Wymagać to będzie od Europy wsparcia w regionach kryzysowych, respektowania praw i wolności kobiet, edukacji a przede wszystkim stabilizacji politycznej. Otwarte pozostają kwestie walki z głodem, suszą i biedą oraz funkcjonowanie sprawnych korytarzy humanitarnych. Od powodzenia lub porażki działań Europy w tych sprawach zależy, ilu ludzi i w jakim czasie będzie chciało uciekać na Stary Kontynent.