PL EN
ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY
OGRANICZENIE PRAWA STOSOWANIA REPRESALIÓW W KONFLIKTACH ZBROJNYCH
 
Więcej
Ukryj
1
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie
 
 
Data publikacji: 15-05-2014
 
 
SBN 2014;5(1): 473-491
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Represalia to środki odwetowe stosowane przez jedno państwo w odpowiedzi na bezprawne, niesłuszne lub krzywdzące działanie innego państwa takimi samymi środkami, a więc obiektywnie rzecz biorąc bezprawnymi, lecz usprawiedliwionymi w konkretnej sytuacji bezprawną działalnością innego państwa. Przy ich stosowaniu obowiązuje: zasada proporcjonalności – należy dbać, by zastosowane środki miały podobny charakter lub wagę jak bezprawne działanie, które je spowodowało, i zasada humanitarności – represalia powinny odnosić się przede wszystkim do rzeczy, nie do ludzi. Celem represaliów jest skłonienie państwa – podmiotu deliktu – do usunięcia skutków bezprawnego czynu lub zaprzestania dalszego gwałcenia prawa, skłonienie przeciwnika do poddania się prawnym następstwom popełnienia przezeń deliktu międzynarodowego, a więc do przywrócenia poprzedniego stanu rzeczy, udzielenia reparacji i zadośćuczynień. Mimo że represalia stosownie do postanowień prawa międzynarodowego są legalne, to w dokumentach MPHKZ takich jak konwencje genewskie z 1949 r., protokoły dodatkowe z 1977 r. oraz konwencja haska z 1954 r. zastosowano liczne zakazy stosowania tych środków odwetowych. Autor w swoim artykule omawia przedmiotowe zakazy
REFERENCJE (20)
1.
IV Konwencja Haska dotycząca praw i zwyczajów wojny lądowej z 18 października 1907 r. Dz.U. z 1927 r. Nr 21, poz. 161.
 
2.
R. Bierzanek, Represalia wojenne jako środek zapewniający przestrzeganie prawa międzynarodowego, [w:] „Polska i Świat”, Poznań 1978.
 
3.
R. Bierzanek, Represalia wświetle prac nad rozwojem humanitarnego prawa konfliktów zbrojnych, [w:] „Sprawy Międzynarodowe” 1978 r., nr 4.
 
4.
R. Bierzanek, Wojna a prawo międzynarodowe, Warszawa 1982.
 
5.
R. Góralczyk, Prawo międzynarodowe publiczne, Warszawa 1981.
 
6.
H. Grotius, O prawie wojny i pokoju, przekład R. Bierzanek, Warszawa 1957.
 
7.
G.H. Hackworth, Digest of International Law, New York 1952.
 
8.
J.M. Henckaers, L. Doswald-Beck, Customary International Humanitarian Law, United Kingdom 2005.
 
9.
Karta Narodów Zjednoczonych z 26 czerwca 1945 r. Dz.U. z 1947 r. Nr 23, poz. 90.
 
10.
Konwencja Genewska z dnia 27 lipca 1929 r. o traktowaniu jeńców wojennych, Dz.U. z 1932 r. Nr 102, poz. 866.
 
11.
Konwencja Haska o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego z dnia 14 maja 1954 r. Dz.U. z 1957 r. Nr 46, poz. 212.
 
12.
Konwencje genewskie z 12 sierpnia 1949 r. o ochronie ofiar wojny, Dz.U. z 1956 r. Nr 38, poz. 171.
 
13.
Konwencja Wiedeńska o prawie traktatów z dnia 23 maja 1969 r. Dz.U. z 1990 r. Nr 74, poz. 439.
 
14.
M. Król, Represalia i wyższa konieczność w prawie międzynarodowym, Wilno 1930.
 
15.
J.B. Moore, A Digest of International Law, t. I-VIII, Waszyngton 1906.
 
16.
S. Nahlik, Grabież dzieł sztuki, Wrocław-Kraków 1958.
 
17.
Protokoły dodatkowe z dnia 8 czerwca 1977 r. do Konwencji Genewskich, Dz.U. z 1992 r. Nr 41, poz. 175.
 
18.
Y. Sandoz, Commentaire des Protocoles Additionneles du 8 juin 1977 aux Conventiones de Geneve du 12 aout 1949, Comité International de La Croix-Rouge, Geneve 1986.
 
19.
J. Symonides, Zasada powstrzymywania się przez państwo w stosunkach międzynarodowych od uciekania się do groźby lub stosowania siły, [w:] „Zeszyty Naukowe UMK Toruń”, Zeszyt 37.
 
20.
E. Vattel, Le droit des gens: ou Principes de la loi naturelle, appliqués à la conduite et aux affaires des nations et des souverains, Issue 4, Volume 3, Geneve, 1760.
 
ISSN:2082-2677
Journals System - logo
Scroll to top