Artykuł odnosi się do polityki migracyjnej Australii i Belgii. Dokonano w nim analizy i oceny zastosowanych instrumentów instytucjonalno-prawnych tych polityk, m.in. takich jak metody walki z nielegalną imigracją, polityka migracji powrotnych, polityka integracyjna, kursy adaptacyjne, polityka antydyskryminacyjna, partycypacja polityczna, testy obywatelskie, dostęp do rynków pracy, pozyskiwanie wysoko wykwalifikowanych pracowników, system punktowy. Na przykładzie państw typowo imigracyjnych, z których jedno jest, a drugie nie jest członkiem Unii Europejskiej, ukazano, jak zastosowanie pewnych mechanizmów polityki migracyjnej może wpłynąć na bezpieczeństwo państwa. W odniesieniu do nielegalnej imigracji przeanalizowano środki ograniczające wielkość napływającego strumienia cudzoziemców a także ukazano społeczną ocenę tego zjawiska, w tym wypowiedzi przedstawicieli władz państwowych.