Celem artykułu jest określenie zakresu definicyjnego polityki społecznej oraz analiza kierunków, instrumentów oraz czynników, które mają wpływ na charakter polityki społecznej w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego. Głównym problemem badawczym jest pytanie: Jakie rozwiązania oraz programy w dziedzinie polityki społecznej mogą mieć wpływ na poprawę bezpieczeństwa społecznego? W pracy postawiono hipotezę główną, która zakłada, iż skuteczne rozwiązania w dziedzinie polityki społecznej mogą mieć pozytywny wpływ na poprawę bezpieczeństwa społecznego. Hipoteza dodatkowa stanowi o tym, że programy wspierające osoby zagrożone wykluczeniem społecznym, takie jak świadczenia socjalne, programy aktywizacyjne czy budownictwo mieszkań socjalnych, mogą zmniejszyć poziom przestępczości i przemocy w społeczeństwie. W każdym kraju system obronny ma istotny wpływ na formułowanie polityki społecznej. Liczy się sytuacja polityczna w kraju, czy system obronny jest silny i czy istnieje możliwość ataku ze strony sąsiedniego państwa. System obrony narodowej wpływa na formułowanie polityki społecznej w dwojaki sposób. Po pierwsze, ponieważ duża część dochodu narodowego przeznaczana jest na sektor obronny, nie jest możliwe przyjmowanie programów społecznych bez niezbędnego wsparcia finansowego na przyjęcie i realizację polityk społecznych. Po drugie, rząd musi poświęcać wiele uwagi sektorowi obronnemu, przez co pozostaje on społecznie zaniedbany. Dziedzina polityki społecznej jest rozległa. W rzeczywistości w dużej mierze służy do zdefiniowania społeczeństwa. Obejmuje większość tego, co społeczność wspólnie robi, aby chronić swoich najsłabszych członków, ale musi także zaspokajać potrzeby społeczne wszystkich. W pracy zastosowano następujące metody badawcze: analizę oraz syntezę, które umożliwiły interpretacje danych zastanych oraz definiowanie, które pozwoliło na określenie jednoznaczności terminów, które zostały zastosowane w pracy. W artykule została wykorzystana również metoda analizy dokumentów.