Jednym z kluczowych nurtów współczesnych badań nad argumentacją jest tzw. logika nieformalna (ang. informal logic). Wśród jej czołowych przedstawicieli należy wymienić takich uczonych jak J.A. Blair, R.H. Johnson czy D. Walton. Motywacją do stworzenia tej koncepcji była chęć zaangażowania narzędzi logiki do zastosowań takich jak analiza i ocena argumentacji prowadzonych w życiu codziennym, w politycznych debatach, prawnych sporach czy społecznych komentarzach charakterystycznych dla gazet, telewizji, Internetu, dlatego też może być użyta w nauce o bezpieczeństwie. Charakterystyczną cechą tego typu argumentów jest po pierwsze ich dialogiczna struktura, po drugie niemonotoniczny (podważalny) charakter. Logika nieformalna dostarcza nam metodologicznych narzędzi w postaci schematów argumentacji, które umożliwiają tego typu analizę. Schematy argumentacji obejmują dedukcyjne formy rozumowania, jak modus ponens, i indukcyjne formy – jak argument ze zgromadzonych zbiorów danych do statystycznego wniosku wynikającego z tych danych. Ten rodzaj rozumowania wspomaga wnioskowanie w przypadku jego niekompletności, umożliwia domyślenie się niewiadomych danych. Stanowi on zatem idealne narzędzie wspierające nauki społeczne oraz analizę „języka” w danym dyskursie naturalnym. Może również być przydatny w nauce o bezpieczeństwie.