Zjawisko organizowania przestrzeni informacyjnej na potrzeby sił zbrojnych istnieje już od kilkunastu lat, i trend ten wciąż się nasila. Sprzyjają temu zarówno osiągnięcia technologii informacyjnych, jak i wyniesione z praktycznych zastosowań i rzeczywistych doświadczeń przekonanie, że technologie te mogą i powinny być głównym czynnikiem sukcesu współczesnych i przyszłych działań zbrojnych oraz szeroko rozumianego bezpieczeństwa narodowego. W połączeniu z tworzoną od kilku lat koncepcją działań sieciocentrycznych (Network Centric Warfare – NCW), wykorzystującą wiedzę zgromadzoną w sieciach internetowych i centrycznych do formowania i stosowania wielorodzajowej siły, działania zbrojne mogą się stać – i stają – nieporównywalnie bardziej efektywne. W pewnym uproszczeniu działania sieciocentryczne można opisać jako bazującą na przewadze informacyjnej koncepcję, według której wzrost siły bojowej jest generowany poprzez połączenie w sieć informacyjną sensorów, decydentów i systemów walki w celu osiągnięcia wspólnej świadomości, zwiększenia szybkości dowodzenia oraz tempa operacji, zwiększenia skuteczności uzbrojenia, odporności na uderzenia przeciwnika i stopnia synchronizacji działań. Zatem działania sieciocentryczne przekładają przewagę informacyjną na siłę bojową poprzez wydajne połączenia dysponujących wiedzą różnych jednostek organizacyjnych na polu (w przestrzeni) walki.