ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY
STRUKTURA I DZIAŁANIE HAMASU W RZECZYWISTOŚCI MIĘDZYNARODOWEJ
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Data publikacji: 15-05-2014
SBN 2014;5(1): 443-462
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W artykule stwierdza się, że działania organizacji Hamas mają wymiar globalny, bowiem
to, co dzieje się w jednym końcu świata, wywiera niewątpliwy wpływ na sytuację nie tylko w miejscach
i terenach ościennych, lecz także tych położonych w drugim zakątku świata, gdyż współczesny człowiek
żyje w świecie globalnym. Dlatego działania terrorystów Hamasu naruszają prawa każdego człowieka,
bez względu na miejsce pobytu. Wydarzenia, jakie toczą się w Strefie Gazy, stanowią nie tylko o stanie
praw człowieka w tych właśnie miejscach, ale wywierają realny wpływ na to, jak prawa człowieka przestrzegane są na całym świecie. Islamski Ruch Oporu jest organizacją terrorystyczną, która od kilku lat
rządzi państwem palestyńskim. Od momentu powstania do czasów współczesnych organizacja przeszła
ewolucję, zwłaszcza w odniesieniu do metod działania. W ostatnich latach dramatycznie wzrosły role
polityczna i społeczna organizacji Hamas. Zauważyć to można na przykładzie wprowadzanych przez
organizację coraz bardziej restrykcyjnych przepisów wobec społeczeństwa, zwłaszcza wobec kobiet.
Zmiana ról społecznej i politycznej Hamasu w regionie wpłynęła na zmianę metod i sposobów działania.
Islamski Ruch Oporu w znacznym stopniu ograniczył krwawe zamachy terrorystyczne, porwania oraz inne
techniki terroryzmu na rzecz rozmów, negocjacji oraz dialogu. Ponadto próby utworzenia rządu jedności
narodowej oraz pokojowe konferencje zmierzają do uznania rządu przez społeczność międzynarodową.
REFERENCJE (47)
1.
H. Al-Banna, List o dżihadzie (Risalat al-dżihad), [w:] Bracia Muzułmanie i inni, J. Zdanowski, Szczecin 1998.
2.
B. Bankowicz, M. Bankowicz, A. Dudek, Leksykon historii XX wieku, Kraków 1996.
3.
B. Berti, Armed political organizations: from conflict to integration, Baltimore 2013.
4.
T. Białek, Terroryzm. Manipulacja strachem, Warszawa 2005.
5.
B. Bolechów, Terroryzm w świecie podwubiegunowym. Przewartościowania i kontynuacje, Toruń 2002.
6.
M. Borucki, Terroryzm − zło naszych czasów, Warszawa 2002.
7.
Z. Chebab, Inside Hamas: the untold story of the militant Islamic movement, New York 2007.
8.
A. Chojnowski, J. Tomaszewski, Izrael, Warszawa 2001.
9.
J. Danecki, Podstawowe wiadomości o islamie, Warszawa 1998, t. 2.
10.
Definicje terroryzmu, dokument opracowany przez Ośrodek Informacji ONZ w Warszawie na podstawie materiałów ONZ, luty 2003, [w]:
http://www.unic.un.org.pl/ terroryzm/definicje.php.
11.
D. Duda, Terroryzm islamski, Kraków 2002.
12.
C. Enderlin, The lost years: radical Islam, intifada, and wars in the Middle East, 2001-2006, New York: 2007.
13.
H. Frisch, Strategic Change in Terrorist Movements: Lessons from Hamas, „Studies in Conflict & Terrorism”, nr 32, 2009.
14.
W. Grabowski, Polityzacja i demilitaryzacja Hamasu. Nowe oblicze Islamskiego Ruchu Oporu. Konsekwencje zwycięskich wyborów parlamentarnych 2006 r.,
http://www. terroryzm.com/polityzacja-i-demilitaryzacja-hamasu.
15.
J. Gunning, Hamas in politics: democracy, religion, violence, New York 2008.
16.
M. Herzog, Can Hamas Be Tamed? „Foreign Affairs”, t. 85, nr 2, 2006.
17.
J.D. Helavi, Zachodni liberałowie: narzędzie w rękach Hamasu,
http://www.euroislam. pl/index.php/2013/11/zachodni-liberalowie-narzedzie-w-rekach-hamasu.
18.
R. Hinnebusch, The international politics of the Middle East, Manchester and New York 2013.
19.
B. Hoffman, Oblicza terroryzmu, Fakty, Warszawa 2001.
20.
K. Hroub, Hamas: political thought and practice, Washington 2000.
21.
H. Jaber, Hezbollah, Warszawa 2001.
22.
M. Jamal, Beyond Fateh Corruption and Mass Discontent: Hamas, the Palestinian Left and the 2006 Legislative Elections, „British Journal of Middle Eastern Studies”, Vol. 40, No. 3, 2013.
23.
M. Jaworski, Ekonomia a terroryzm, [w:] Terroryzm. Anatomia zjawiska, red. naukowy K. Liedel, Warszawa 2006.
24.
K. Karolczak, Encyklopedia terroryzmu, Warszawa 1995.
25.
G. Kepel, Święta wojna. Ekspansja i upadek fundamentalizmu muzułmańskiego, Warszawa 2003.
27.
M. Levitt, Hamas. Polityka, dobroczynność i terroryzm w służbie dżihadu, Kraków 2008.
28.
R. Maliki, Beyond Hamas and Fatah, „Journal of Democracy”, vol. 17(3), 2006.
29.
S. Mishal, A. Sela, The Palestinian Hamas, New York 2000.
30.
S. Mishal, A. Sela, The Palestinian Hamas: vision, violence, and coexistence, New York 2006.
31.
A. Mrozek-Dumanowska, J. Zdanowski, Islam a globalizacja, Warszawa 2005.
32.
H. Mynarek, Zakaz myślenia. Fundamentalizm w chrześcijaństwie i islamie, Gdynia 1996.
34.
P. Piątkowski, Terroryzm: nowe wyzwanie dla bezpieczeństwa, Warszawa 1996.
35.
T. Pilich, Zasady badań pedagogicznych, Warszawa 1978.
36.
CH. Reuter, Zamachowcy-samobójcy. Współczesność i historia, Warszawa 2003.
37.
J. Schanzer, Hamas vs. Fatah: the struggle for Palestine, New York 2008.
38.
R. Schulz, Conceptualizing Political Terrorism, „Journal of International Affairs”, vol. 32, no 1, Spring – Summer 1978.
39.
S. Shay, Islamic terror abductions in the Middle East, Portland 2007.
40.
A. Signoles, Le Hamas au pouvoir: et après?, Toulouse, Milan, 2006.
41.
M. Szulakiewicz, Fundamentalizm i kultury, Toruń 2005.
42.
A. Tamimi, Hamas: a history from within, Mass: Northampton 2007.
43.
B. Tibi, Fundamentalizm religijny, Warszawa 1997.
44.
M. Tomczak, Przemoc i polityka, Poznań 1984.
45.
A. Wąs, Bracia Muzułmanie w Jordanii. Doktryna i organizacja Bractwa na przełomie XX i XXI wieku, Lublin 2003.
46.
P. Wilkinson, Terrorism and the liberal state, London 1979.
47.
S. Zuhur, Hamas and Israel: conflicting strategies of group-based politics, Carlisle 2008.