Pracę charakteryzuje chronologiczno-problemowe ujęcie treści. Głównym problem badawczym pracy jest zagadnie roli, jaką odegrało Wojsko Polskie w procesie utrzymania właściwego poziomu bezpieczeństwa na obszarze Małopolski Wschodniej w I połowie lat 20-tych. Cezurę początkową stanowi podpisanie traktatu ryskiego w 1921 r. i przejście armii na stopę pokojową, końcową zaś rok 1925, w kto rym wydano rozkaz ograniczający możliwości używania wojska do działań , kto re powinna realizować Policja Państwową. W okresie tym żołnierzy WP wykorzystywano w walkach ze zorganizowanym bandytyzmem oraz akcjami sabotaż owo-dywersyjnymi, jakie były powtarzały się dos c często, a kto rym nie była w stanie skutecznie przeciwdziałać stworzona dopiero policja. Całość akcji wojskowych zawsze realizowana była w ścisłym porozumieniu z przedstawicielami cywilnych władz terenowych na zasadzie udzielanej asystencji. Wojsko posiadało jednak szerokie uprawnienia z sądownictwem doraźnym, z możliwością wydawania i wykonywania wyroków śmierci także za przestępstwa przeciw mieniu. Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią materiały archiwalne zgromadzone w archiwach w Polsce i Ukrainie oraz literatura przedmiotu i lokalna prasa.