Gwałtowny rozwój nowoczesnej technologii wojskowej i cywilnej związanej z bezzałogowymi statkami powietrznymi wymaga kodyfikacji w prawie międzynarodowym. Wykorzystanie BSP nasuwa fundamentalne pytania prawne i wynikające z nich bariery, które wiążą się z faktem, że wykorzystanie i użycie dronów jest ograniczone do jurysdykcji stron. Działanie z użyciem BSP ma głównie charakter eksterytorialny. Rodzi to wiele istotnych, nierozstrzygniętych problemów związanych z prawem międzynarodowym i międzynarodowym prawem humanitarnym. Celem artykułu jest próba odniesienia się do tych kwestii. Obowiązujące ramy prawne nie są bowiem adekwatne do współczesnej sytuacji międzynarodowej. W artykule wskazuje się, że mimo ułomności prawnych jest możliwe w oparciu o obecne przepisy de lege lata, w tym o Kartę Narodów Zjednoczonych, konwencję chicagowską, konwencje haskie i genewskie, Reżim Kontroli Technologii Rakietowych, a także Powszechną Deklarację Praw Człowieka regulowanie w pewnym stopniu wykorzystywania BSP. Uzasadniona wydaje się również konkluzja de lege ferenda, że wielostronna konwencja międzynarodowa może być najlepszym rozwiązaniem regulacji prawnej w odniesieniu do BSP.