Niniejszy artykuł jest próbą kompleksowego opisania zasad i przepisów, jakimi powinni kierować się funkcjonariusze i pracownicy polskich służb specjalnych w sytuacji konieczności udzielenia przez nich informacji niejawnych. Opisuje również merytoryczne i formalne aspekty udostępniania takich informacji przez organy administracji rządowej, kierujące służbami specjalnymi. Przedstawiając powyższe reguły i zasady, artykuł opiera się głównie na przepisach ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, której rozwiązania stanowiły później wzorzec dla rozwiązań znajdujących się w przepisach regulujących działanie pozostałych służb specjalnych Rzeczypospolitej Polski. Artykuł ukazuje również problemy i różnice interpretacyjne, występujące w przepisach ustawowych, które należałoby rozstrzygnąć, biorąc pod uwagę dobro informacji niejawnych i chronionych nimi dóbr. Problemy te uwydatniły się zwłaszcza po wejściu w życie nowej ustawy o ochronie informacji niejawnych, która obowiązuje od 1 stycznia 2010 r. Zmieniła ona szereg ustaw, regulujących sprawy związane z udostępnianiem informacji niejawnych, a to z kolei wywołało konieczność przyjrzenia się konsekwencjom tych zmian w funkcjonowaniu takich instytucji jak służby specjalne.