Celem opracowania jest przedstawienie działań podjętych przez państwo w związku z konfliktem zbrojnym na Ukrainie oraz jego wpływie na bezpieczeństwo społeczne państwa polskiego. Scharakteryzowano zagadnienia związane z bezpieczeństwem społecznym, w tym zagrożenia związane z zaburzeniem bezpieczeństwa. Opisano różnice między uchodźcą a migrantem, powołując się na oficjalne definicje organizacji międzynarodowej oraz konwencji, a także przedmiotową literaturę. W dalszej części charakterystyki pokazano uwarunkowania dla cudzoziemców w polskim prawie przed 24 lutego 2022 r., a także rozwiązania prawne, które ustawodawca stworzył dla uchodźców dotkniętych konfliktem zbrojnym na Ukrainie, jak też ich adaptację w państwie oraz odbiór przez Polaków. Zastosowaną metodą badawczą była analiza danych i literatury przedmiotu. W wyniku analizy danych ustalono, że państwo podjęło wszystkie niezbędne kroki legislacyjne, aby dać uchodźcom z Ukrainy dotkniętych konfliktem zbrojnym doraźną podstawę pobytu na terytorium Rzeczypospolitej i zapewnić ułatwienia i środki niezbędne do adaptacji w polskim społeczeństwie. Obywatele Polski są w dużej mierze zgodni co do pomocy uchodźcom z Ukrainy, mimo zanotowania nieznacznej niechęci wśród pewnych grup, a sami uchodźcy coraz liczniej podejmują się zatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej. Wszelkie obawy uchodźców związane z życiem poza terytorium swojego państwa wydały się pokrywać z rozwiązaniami przewidzianymi w ustawie o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Wyniki analizy ukazują znaczenie zbadania mentalności społeczeństwa kraju przyjmującego oraz obaw uchodźców, by mogło to stanowić solidną podstawę do nakierowania ustawodawcy, jak i społeczeństwa jakie środki prawne powinny być podjęte i czy zostały w nich uwzględnione potrzeby uchodźców, co będzie skutkowało zachowaniem bezpieczeństwa społecznego państwa.