Badania w zakresie obowiązywania stopni alarmowych w Polsce nie mają długiej historii. Wynika to z faktu, że reżimy te zostały wprowadzone w 2016 roku ustawą antyterrorystyczną, a pierwotnie obowiązywały w innym kształcie na podstawie przepisów o zarządzaniu kryzysowym, dopiero od 2007 roku. Obecnie brak jest opublikowanych empirycznych wyników badań z realizacji zadań w stopniach alarmowych. Celem badań zaprezentowanych w niniejszej publikacji było zidentyfikowanie oraz omówienie podstawowych zagadnień problemowych w obszarach praktycznego wymiaru funkcjonowania stopni alarmowych. Zdaniem autora, prawidłowe ich opisanie może stanowić źródło wiedzy zarówno w wymiarze naukowym jak i praktycznym, dając możliwość poszerzenia obszaru badań w wyeksponowanych w ten sposób tematach. Aby zrealizować zakładany cel przyjęta została diagnostyczna strategia badawcza, a wypracowana diagnoza w niniejszym przedmiocie badań ma pełnić rolę dyskryptywno-ewaluacyjną. W przygotowaniu niniejszego artykułu wykorzystano kombinacyjne podejście badawcze. Do zbadania problemu wykorzystano metodę analizy literatury oraz aktów prawnych i obserwację uczestniczącą. Ta aktywna obserwacja i doświadczenia praktyczne udokumentowane zostały w arkuszach obserwacji, których ustrukturyzowana forma pozwoliła na uzyskanie wiarygodnych i popartych materiałem empirycznym wyników badawczych. Autor podczas swojej wieloletniej służby w Żandarmerii Wojskowej, jako badacz i nauczyciel akademicki z obszaru bezpieczeństwa oraz jako ekspert wykonujący liczne szkolenia i audyty w obiektach użyteczności publicznej i infrastrukturze krytycznej miał możliwość uczestniczyć wielokrotnie w rozważaniach teoretycznych, dyskusjach środowiskowych, prezentacjach i ćwiczeniach z zakresu realizacji zadań antyterrorystycznych w tym w stopniach alarmowych. W tekście zaprezentowano kilkanaście obszarów problemowych mających realne i krytyczne znaczenie dla jakości wykonywanych zadań antyterrorystycznych w reżimach stopni alarmowych. Uzyskane i przedstawione w artykule empiryczne wyniki naukowych dociekań mogą stanowić materiał wyjściowy do prowadzenia kolejnych badań lub do wyprowadzania konstruktywnych wniosków o charakterze korekcyjnym oraz naprawczym.