W obowiązujących aktach normatywnych występują pojęcia strzelca wyborowego, snajpera, karabinu strzelca wyborowego. Jednak nie istnieje szczególna regulacja prawna użycia broni palnej przez strzelca wyborowego względnie snajpera. Przed dniem 5 czerwca 2013 r. było ono regulowane – co do zasady – odrębnie dla każdej z formacji uzbrojonych. Wtedy bowiem weszła w życie ustawa z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej. Zakresem regulacji obejmuje ona m.in. wszystkich uprawnionych do użycia broni palnej. Żołnierz pełniący służbę w Służ- bie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego, a także – co do zasady – żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowych organów porządkowych uprawniony jest do używania broni palnej w działaniach na terytorium państwa na zasadach takich samych jak np. funkcjonariusz Policji. Dotyczy to również żołnierza będącego strzelcem wyborowym. Podczas prac nad projektem wspomnianej ustawy, a także wcześniej, szeroko dyskutowany był problem prawnej oceny oddania strzału przez strzelca wyborowego w zamiarze pozbawienia życia, np. w tzw. sytuacji zakładniczej. Powołana ustawa z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej z pewnością nie rozstrzyga jednoznacznie problemu dopuszczalności działania strzelca wyborowego ani jakiegokolwiek innego uprawnionego w zamiarze pozbawienia życia człowieka, tzn. nie zezwala na to wprost, ani tego wprost nie zakazuje. Zasadniczym celem niniejszego opracowania jest próba rozstrzygnięcia tego zagadnienia, jak również odpowiedzi na pytanie, czy otwierając ogień w takiej sytuacji, strzelec wyborowy może nie zachować poprzedzającej go procedury wymaganej w myśl przepisów powołanej ustawy