Celem pracy jest omówienie działań Policji w odniesieniu do zwalczania przestępczości młodzieży. Scharakteryzowano symptomy niedostosowania społecznego wśród młodzieży, wskazano szereg czynników kształtujących społeczne determinanty popełniania przestępstw wśród młodzieży. W pracy wykorzystano przede wszystkim metody badawcze takie jak: krytyczna analiza literatury przedmiotu oraz syntezę. We współczesnym świecie przestępczość nieletnich jest uznawana jako jedno z poważniejszych zagrożeń społecznych. Oprócz tego, że staje się podłożem wielu patologii, jest jednocześnie dochodowym interesem dla wielu zorganizowanych grup przestępczych. Prawdziwy problem natury społecznej, ale również kryminalnej rozpoczął się w momencie, kiedy „konsumentami” problematyki przestępczości stali się coraz młodsi ludzie. W pracy dokonano omówienia działań Policji w odniesieniu do zwalczania przestępczości wśród młodzieży. Scharakteryzowano symptomy niedostosowania społecznego wśród młodzieży, wskazano szereg czynników kształtujących społeczne determinanty popełniania przestępstw wśród młodzieży. W pracy wykorzystano przede wszystkim metody badawcze takie jak: krytyczna analiza literatury przedmiotu oraz syntezę. Bezspornym jest twierdzenie, że przeciwdziałanie przestępczości nieletnich należy do istotnych zadań polityki społecznej państwa, systemu oświaty i wychowania, instytucji i organizacji społecznych, wymiaru sprawiedliwości oraz rodzin. Powszechnie uważa się też, że profilaktyka jest skuteczniejszym środkiem eliminowania tych zjawisk niż działalność resocjalizacyjna, kiedy nieprzystosowanie społeczne jest już bardzo zaawansowane. A zatem przesunięcie akcentu działań resocjalizacyjnych na profilaktyczne następuje poprzez wzmożenie działalności opiekuńczo – wychowawczej, niesienie pomocy socjalnej dzieciom i ich rodzicom oraz odchodzenie w postępowaniu z młodzieżą wykolejoną od działań represyjnych na rzecz oddziaływań terapeutycznych i wychowawczych.