W ostatniej dekadzie zarządzanie kryzysowe jest niezwykle intensywnie rozwijającą się dziedziną działalności administracji publicznej, sektora firm i przedsiębiorstw, a także przedmiotem badań naukowych oraz wielu wnikliwych analiz. Trudno jednoznacznie określić cezury czasowe, kiedy pojęcie zarządzania kryzysowego zaczęło funkcjonować w sektorze życia publicznego. Z pewnością należy przyjąć, że jego elementy istniały dużo wcześniej niż datowana na dzień 26 kwietnia 2007 roku ustawa o zarządzaniu kryzysowym1. Zarządzanie kryzysowe jest ściśle związane z szeroko pojętym bezpieczeństwem oraz zagrożeniami, które autor recenzowanej publikacji definiuje w sposób kompleksowy i dogłębny, odnosząc się w niej zarówno do jego militarnych, jak i niemilitarnych aspektów. Swoje rozważania Autor ujął w pięciu rozdziałach, poprzedzonych wstępem oraz podsumowanych zakończeniem.