Celem niniejszego artykułu jest eksplanacja współczesnych zagrożeń dla bezpieczeństwa Wschodniej Flanki NATO oraz prognoza przyszłych działań Sojuszu Północnoatlantyckiego w odniesieniu do nowych zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską. Problem badawczy w artykule zawiera się w formie pytania: Jakie zagrożenia będą obecne w przestrzeni bezpieczeństwa Wschodniej Flanki NATO w perspektywie dekady oraz jakie działania powinien podjąć Sojusz Północnoatlantycki na rzecz optymalizacji swoich zdolności obronnych? W trakcie realizacji procesu badawczego ustalono, iż Federacja Rosyjska posiada zdolności do prowadzenia rywalizacji międzynarodowej wykorzystując środki militarne i niekinetyczne formy oddziaływania. Przyjęto następującą hipotezę główną: Przypuszcza się, iż zagrożenia militarne oraz destabilizujące formy i metody agresji poniżej poziomu otwartego konfliktu zbrojnego będą obecne w przestrzeni bezpieczeństwa Wschodniej Flanki NATO w perspektywie dekady. Występujące zagrożenia i wyzwania dla bezpieczeństwa Sojuszu będą zarazem przyczyną procesu optymalizacji zdolności sojuszniczych sił zbrojnych do efektywnej obrony i odstraszania, a także katalizatorem procesu regionalnych działań integracyjnych w kontekście obronnym, w formacie wielostronnym lub bilateralnym, realizowanych na poziomie politycznym. Przypuszcza się, iż państwa położone na Wschodniej Flance NATO mogą być najbardziej narażone na zagrożenia generowane przez Federację Rosyjska w perspektywie następnej dekady z uwagi na położenie geograficzne, uwarunkowania historyczne oraz przez wzgląd na cele polityki zagranicznej FR. Analiza praktyki działań Federacji Rosyjskiej na Ukrainie oraz dokonania rosyjskich sił zbrojnych w Syrii i Gruzji świadczą o konieczności podjęcia działań optymalizacyjnych przez Sojusz Północnoatlantycki w celu przeciwdziałania zagrożeniom, jakie mogą wynikać z rewizjonistycznej polityki międzynarodowej Federacji Rosyjskiej w perymetrze strategicznym Europy Środkowo-Wschodniej. Przypuszcza się, iż przyszłe działania adaptacyjne NATO mogą być związane ze zwiększaniem wydatków na obronę państw członkowskich, intensyfikacją procesu pozyskiwania sprzętu i uzbrojenia oraz rozwojem zdolności sił zbrojnych NATO w zakresie odstraszania nuklearnego i wykorzystania broni precyzyjnego rażenia. Metody badawcze wykorzystane w pracy to: krytyczna analiza i ocena literatury, analiza, metoda prognozy rozwoju zagrożeń oraz synteza.