Głównym tematem artykułu jest ewolucja i przemiana teorii i praktyki działania w odniesieniu do bezpieczeństwa ekonomicznego państwa, przy ukazaniu realcji, jakie występują między aktywnością ekonomiczną a bezpieczeństwem narodowym. Autor zwraca szczególną uwagę na związane z „odwrotną globalizacją” potencjalne ryzyko i zagrożenia fuzji i przyjęć, środków ekonomicznych rozwiniętych państw przez rozwijające się ekonomicznie kraje. Według różnych wskazań ma to przełożenie na bezpieczeństwo państwa. Rosnąca liczba przejęć i nabyć firm działających w krajach ekonomicznie rozwiniętych, zainicjowanych przez multinarodowe firmy rozwijających się gospodarek, a także globalny kryzys finansowy z 2008/2009, wpłynęły w niektórych krajach Europy Zachodniej i Stanach Zjednoczonych na próby adaptacji oraz przyjęcie nowych lub poprawkę starych praw. Dotyczą one bezpośrednich inwestycji zagranicznych w sektorze określanym jako „strategiczny”. Wdrożenie tych prawnych restrykcji w odniesieniu do obcych inwestycji zostało skrytykowane przez rozwijające się gospodarczo kraje jako protekcjonizm wpływający na próbę utrzymania konkurencyjnie lepszej pozycji w stosunku do ich możliwości. Zasadniczo, jak autor zauważa w odniesieniu do Polski, problematyka ta nie może pozostać niezauważona, gdyż ma przełożenie na polski sektor strategiczny, co jest częścią rozważań podjętych w artykule. Dodatkowo zaproponowane zostają instrumenty przeciwdziałania tego typu zagrożeniom.