Przeciwdziałanie terroryzmowi powinno być ujmowane jako złożony zbiór działań. Składa się bowiem na rozpoznawalny system czynników natury funkcjonalnej i instytucjonalnej. Należy do niego zaliczyć poszczególne grupy czynności służb biorących udział w międzynarodowej współpracy w ramach walki z terroryzmem: 1) diagnozowanie, 2) prewencja, 3) walka, 4) oskarżenie i ukaranie. Współczesny wymiar i natura zagrożeń terrorystycznych wymaga uwzględnienia bezpieczeństwa przestrzeni administracyjnej i porządku publicznego, terytorium kraju i zagrożenia dla sił wojskowych, w tym służb specjalistycznych. Jednakże obecne regulacje definiują działalność Polskich Sił Wojskowych, bazując na czynnościach: 1) żandarmerii wojskowej i innych oddziałów wojska; 2) samodzielnej aktywności lub we współpracy z policją (a dokładniej, wspomagając policję); 3) kooperacji z oddziałami policji i pododdziałami polskich sił wojskowych i żandarmerii wojskowej; 4) wpływie działań na ogólne zasady postępowania lub zasady założone w przypadku zagrożenia; 5) zagrożenia terytorialnego i poza nim. Dla każdego z powyższych są określone odpowiednie regulacje definiujące szczegółowo ramy prawne i kontent antyterrorystycznych działań. Rola jednostek wyspecjalizowanych może posiadać charakter niezależny. W obecnej sytuacji prawnej Polski rolą sił wojskowych jest przewodzenie innym służbom państwowym, aby przeciwdziałać zagrożeniom w kraju i za granicą.