Niniejsze opracowanie przedstawia definicje „bezpieczeństwa” i „bezpieczeństwa międzynarodowego”. Autorzy w niej stwierdzają, iż definicja „bezpieczeństwa międzynarodowego” ma bardzo szeroki zakres treści w odróżnieniu od ogólnego pojęcia „bezpieczeństwa” czy definicji „bezpieczeństwa narodowego”. W opracowaniu scharakteryzowano modele bezpieczeństwa międzynarodowego. Dokonano analizy zagrożeń bezpieczeństwa międzynarodowego, m.in. terroryzmu czy zagrożeń cybernetycznych, która pokazała, że dla dobra współczesnego świata kraje powinny ze sobą współpracować, gdyż zapewnienie bezpieczeństwa jest możliwe tylko dzięki wielostronnym działaniom na jego rzecz. Przedstawiono instytucje odpowiedzialne za bezpieczeństwo międzynarodowe, a następnie skupiono się na zagrożeniach bezpieczeństwa Polski w świetle konfliktów lokalnych XX i XXI wieku. Rozpatrując bezpieczeństwo w znaczeniu podmiotowym autorzy opracowania zaakcentowali, iż istnieje podział przedstawiający bezpieczeństwo w wymiarze nie tylko narodowym, ale również regionalnym i globalnym. Niniejsza klasyfikacja jest również o tyle interesująca, iż w oparciu o wyznacznik zasięgu bezpieczeństwa z bezpieczeństwa międzynarodowego można wyodrębnić bezpieczeństwo wewnętrzne i bezpieczeństwo zewnętrzne. W trakcie prowadzonej przez autorów analizy przedmiotu nad bezpieczeństwem w literaturze zwrócono uwagę na podział bezpieczeństwa pod względem przedmiotu, ukazywanego w kontekście diagnozowania stanu zagrożenia i zarzewia niebezpieczeństwa. Patrząc na bezpieczeństwo według kryterium przedmiotu niewątpliwym faktem jest tu zależność od rozwoju cywilizacyjnego oraz przekształceń obyczajowych w społeczeństwie jako źródło nowych zagrożeń przekładających się na istnienie i działalność państwa. Pierwotnie zagrożenia dla państwa miały swe źródło w elemencie wojskowo-militarnym państwa, jednakże wraz z upływem lat zapoczątkowano działania zmierzające do podtrzymywania stanu spokoju również w różnorodnych dziedzinach administracji potęgi państw. Zauważono istniejącą zależność pomiędzy oddziaływaniem ładu i porządku w różnych dziedzinach działalności państwa a całościowym stanem bezpieczeństwa narodowego. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że obecna sytuacja polityczno-militarna Polski jest względnie bezpieczna i stabilna, dzięki współpracy z państwami zachodnimi, aczkolwiek nie jest to sytuacja gwarantująca całkowite bezpieczeństwo. Według autorów przyczyn potencjalnego zagrożenia bezpieczeństwa Polski należy dopatrywać się m.in. w postępującej anarchizacji życia społeczno-politycznego w Rosji, dysponującej bronią jądrową, niestabilnej sytuacji na Białorusi i Ukrainie, ale także we wzrastającej w ostatnich latach liczbie imigrantów w Polsce. Polska nie powinna ignorować żadnego z potencjalnych zagrożeń bezpieczeństwa, za czym przemawia strategiczne położenie kraju oraz nieustannie zmieniająca się sytuacja polityczna, społeczna i militarna. Także kraje Unii Europejskiej powinny być przygotowane na możliwość powstania konfliktów lokalnych, zagrażających bezpieczeństwu międzynarodowemu i wewnętrznemu poszczególnych państw. Autorzy opracowania podkreślają, że organizacje bezpieczeństwa międzynarodowego nie są w stanie zapewnić całkowitego bezpieczeństwa na świecie m.in. z powodu braku skutecznych mechanizmów egzekwowania postanowień traktatów czy narastających nacjonalizmów lub podziałów narodowościowych i religijnych. Obiektem zainteresowania tych organizacji musi być cały świat, bo nie można przewidzieć, gdzie nagle wybuchnie konflikt. Nie sposób jest rozważać stan bezpieczeństwa międzynarodowego bez odwołania się do archaicznych, podstawowych wymogów związanych z indywidualną potrzebą życia w spokoju najmniejszej komórki społeczeństwa. Potrzeba bezpieczeństwa jest jedną z niezbędnych w życiu potrzeb, można by zaryzykować stwierdzenie że jest to najważniejsza w ludzkiej hierarchii wartości potrzeba. Nie istnieje bezpieczeństwo na-rodowe, jeżeli nie jest zapewnione bezpieczeństwo pojedynczej jednostki w zakresie niezaspokojenia w niezbędne wartości i potrzeby. Jedynie w momencie zagwarantowanie bytowania i dalsze rozwijanie się daje możliwość postawienia tezy, iż pojedynczy człowiek bądź mocarstwo są bezpieczne. Jeżeli dochodzi do zaspokojenia podstawowych potrzeb istoty ludzkiej w narodzie, to można zaryzykować stwierdzenie iż wtedy mamy stan bezpieczeństwa narodu jako ogółu społeczeństwa w danym kraju. Chcąc mówić o bezpieczeństwie w kontekście całego narodu nie sposób pominąć, że buduje je bezpieczeństwo zewnętrzne będące stanem, podczas którego kraj czyni zabiegi mające na celu ograniczenie wpływów z zewnątrz państwa tak, by były jak najmniej dotkliwe dla społeczeństwa.