Celem artykułu jest wykazanie bezpośrednich związków specyficznej formy przestępstw politycznych określanych jako zdrada stanu z bezpieczeństwem państwa polskiego. Zasadnicza hipoteza będąca podstawą analizy zawiera się w stwierdzeniu, że czyny godzące w rację stanu oraz istotę podwalin ustrojowych państwa polskiego uznaje się za zagrożenie dla jego bezpieczeństwa i dlatego są one karnie ścigane jako zdrada stanu. Cel szczegółowy dotyczy ukazania ewolucji podejścia do tego problemu w ujęciu historycznym oraz podkreślenia wagi zagrożenia zdradą stanu dla bezpieczeństwa współczesnej Polski. Podstawowymi metodami zastosowanymi przez autorów była metoda historyczna oraz metoda analizy prawnej. Ich użycie pozwoliło wyspecyfikować węzłowe kwestie w podejściu do zdrady stanu w przeszłości oraz przedstawić jej postrzeganie z perspektywy obecnie obowiązujących przepisów polskiego prawa karnego. W rezultacie przeprowadzonych analiz ustalono, że zdrada stanu to najpoważniejsze przestępstwo wobec państwa godzące w jego bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne. Negatywne konsekwencje jakie rodzi dla bezpieczeństwa państwa dokonanie zdrady stanu zostały sklasyfikowane w postaci skutków polityczno-ustrojowych, militarnych oraz ekonomicznych.