Celem niniejszego artykułu jest eksplanacja dotychczas podejmowanych oraz prognoza przyszłych działań Sojuszu Północnoatlantyckiego na rzecz adaptacji do nowych zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską. W pracy sformułowano następujący problem badawczy: Jakie działania podejmuje i może podejmować w przyszłości Sojusz Północnoatlantycki, by adaptować się do nowych zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską? W trakcie realizacji procesu badawczego ustalono, iż nowe wyzwania i zagrożenia dla Sojuszu Północnoatlantyckiego wynikają z dążeń Federacji Rosyjskiej do rewizji porządku międzynarodowego poprzez rywalizację ekonomiczną i presję polityczną z kluczową rolą siły zbrojnej, która jest podstawą osiągania celów strategicznych polityki zagranicznej. Siła zbrojna wykorzystywana jest przez Rosję zarówno w formie symetrycznych działań zbrojnych, jak i hybrydowych form oddziaływania. Wojna na Ukrainie pokazała, iż Federacja Rosyjska jest zdolna i gotowa do prowadzenia otwartego konfliktu zbrojnego. Ewolucja zagrożeń pozwala przypuszczać, iż to siła zbrojna będzie w perspektywie kolejnej dekady głównym argumentem wykorzystywanym przez Rosję do osiągania celów strategicznych. Adaptacja NATO do wyzwań środowiska bezpieczeństwa międzynarodowego polega przede wszystkim na rozszerzaniu sojuszniczych zdolności do odstraszania i obrony, zwiększaniu ilości i jakości sił zbrojnych rozmieszczonych na wschodniej flance Sojuszu oraz zmianach koncepcyjno-organizacyjnych, które pozwolą dostosować działanie Sojuszu Północnoatlantyckiego do wyzwań i zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską. Przypuszcza się, iż przyszłe działania adaptacyjne NATO mogą być związane ze zwiększaniem wydatków na obronę państw członkowskich, intensyfikacją procesu pozyskiwania sprzętu i uzbrojenia oraz rozwojem zdolności sił zbrojnych NATO w zakresie odstraszania nuklearnego i wykorzystania broni precyzyjnego rażenia.