Celem artykułu jest wskazanie przeobrażeń w realizacji treści z zakresu bezpieczeństwa w szkołach ponadpodstawowych. Sytuacja problemowa rozpatrywana została w kategorii poznawczej, stąd też zastosowano teoretyczne metody badań, jak: analiza, synteza, wnioskowanie i abstrahowanie. Analizie poddano współcześnie realizowany program tego przedmiotu z programem wprowadzonym w roku szkolnym 1989/90. Przeprowadzone wyniki badań dowodzą, że na przestrzeni dekad edukacja stricte obronna sukcesywnie ustąpiła miejsca edukacji na rzecz szeroko rozumianego bezpieczeństwa, powodując poszerzanie perspektywy poznawczej. Owa zależność pozwoliła na wnioskowanie, że w prakseologicznym projektowaniu procesów edukacji w zakresie bezpieczeństwa, determinując organizację, formy i warunki realizacji zajęć. Tym samym zawarte w 1989 roku treści dotyczące projektowania procesu edukacji na rzecz bezpieczeństwa pojawiają się także współcześnie. Mimo upływu lat, wciąż wydają się one aktualne i potrzebne.