Cechą charakterystyczną zarządzania bezpieczeństwem i kierowania ratownictwem jest złożoność problemów decyzyjnych wynikająca z: dużej liczby uwzględnianych czynników, nieskalarnych funkcji kryterium, silnego ograniczenia na czas rozwiązywania problemu, niepewności i nieokreśloności danych. Implikuje to konieczność komputerowego wspomagania decydentów w podejmowaniu przez nich decyzji. Rozwiązywane problemy można podzielić na cztery podstawowe grupy, tj. takie, które dadzą się: 1) ujmować formalnie w postaci zadań optymalizacyjnych i wyznaczać dla nich rozwiązania optymalne metodą analityczną bądź symulacyjną; 2) ujmować formalnie w postaci zadań optymalizacyjnych, lecz można je rozwiązywać jedynie przy zastosowaniu systemów ekspertowych, 3) przedstawiać jedynie w sposób opisowy, a przy ich rozwiązywaniu wykorzystać wiedzę nagromadzoną w bazie wiedzy w postaci przypadków, 4) przedstawiać jedynie w sposób opisowy i nie ma wiedzy szczegółowej odnośnie do sposobu ich rozwiązania. Są to problemy, które występują po raz pierwszy. Powszechna losowość w bezpieczeństwie, dotycząca: zagrożeń i podatności na nie podmiotu, skutków zagrożeń, kosztów zapobiegania im i reagowania w przypadku wystąpienia itd., to czynniki, które powodują ryzyko podejmowanych decyzji. W artykule zostały przedstawione metody komputerowego wspomagania podejmowania decyzji w bezpieczeństwie z uwzględnieniem ryzyka. Dokonano analizy możliwości i uwarunkowań wykorzystania w zarządzaniu bezpieczeństwem i kierowaniu ratownictwem: analiz sieciowych, symulacji komputerowej, metod eksperckich, systemów ekspertowych oraz systemów wnioskowania przez analogię