Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie przemian, jakie zaszły w strukturze i funkcjonowaniu sił zbrojnych RFN w okresie po zjednoczeniu obu państw niemieckich w październiku 1990. Siły zbrojne RFN przeszły szereg zmian i reform firmowanych przez kolejnych ministrów obrony. Bundeswehra z armii obronnej stała się armią ekspedycyjną, aktywnie uczestnicząca w misjach firmowanych przez ONZ, NATO i UE. Zmiany te zostały wymuszone przez zmieniającą się sytuację międzynarodową, wzrastającą role Niemiec w postzimnowojennej Europie i świecie. Rozszerzenie NATO i UE spowodowało, Niemcy nie były już państwem granicznym, ale krajem otoczonym sojusznikami, lub krajami neutralnymi. Musiało to zmienić zasady funkcjonowania sił zbrojnych, zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i międzynarodowym. Zjednoczone Niemcy nie potrzebowały blisko półmilionowej armii, musiały stawić czoło postępującemu pacyfizmowi części społeczeństwa i środowisk politycznych. Z drugiej strony konieczność obrony interesów Niemiec, wsparcia sojuszników, spowodowały, że niemieckie siły zbrojne zaczęły działać out of area. Przemiany do jakich doszło w ostatnim ćwierćwieczu są tematem niniejszego artykułu.