Dychotomiczny podział bezpieczeństwa państwa na aspekt wewnętrzny oraz zewnętrzny jest jedną z podstawowych klasyfikacji bezpieczeństwa występujących w dyscyplinie, jaką są nauki o bezpieczeństwie. Dodatkowo, wskazana wyżej problematyka jest również bardzo istotna z perspektywy polskiego ustawodawstwa, w którym to występuje zarówno pojęcie bezpieczeństwa wewnętrznego, jak również stale mu towarzyszące pojęcie bezpieczeństwa zewnętrznego. Biorąc pod uwagę dwa czynniki, po pierwsze brak istnienia legalnej definicji obu wyżej wskazanych pojęć, po drugie zaś zauważone przez autora niniejszej pracy nieścisłości występujące w dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie dotyczące wyżej wskazanych pojąć celem tegoż artykułu jest zaprezentowanie podstawowych trudności związanych z definiowaniem pierwszego z nich, a więc bezpieczeństwa wewnętrznego państwa w Polsce. Wybórten nie jest przypadkowy, bowiem analizując problematykę bezpieczeństwa wewnętrznego oraz zewnętrznego można dostrzec znaczący prymat pierwszego ze słów nad drugim. Realizacja celu tegoż artykułu została dokonana w trójetapowym procesie. W pierwszej części artykułu podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie dotyczące genezy powstania powyżej wskazanej dychotomii bezpieczeństwa państwa. W drugiej części zwrócono uwagę na poprawność stworzonej dychotomii, jak również zaprezentowanie autorskiej koncepcji postrzegania obu pojęć stworzonej w oparciu o definicję terminów: bezpieczeństwo oraz państwo. Trzecia ostatnia część, została poświęcona analizie występujących w naukach o bezpieczeństwie sposobach definiowania bezpieczeństwa wewnętrznego oraz zewnętrznego pod względem ich poprawności. Wyniki z przeprowadzonego badania wykazały dwa podstawowe wnioski. Po pierwsze, pomimo braku poprawności przeprowadzenia analogii pomiędzy dychotomią zagrożeń oraz polityki bezpieczeństwa na możliwość dychotomicznego podziału pojęcia bezpieczeństwo w literaturze przedmiotu, możliwym jest stworzenie tego typu dychotomii. Po drugie, podstawową trudnością dotyczącą definiowania bezpieczeństwa wewnętrznego państwa w Polsce jest brak funkcjonowania w literaturze przedmiotu akceptowanej definicji bezpieczeństwa zewnętrznego, która z natury dychotomii, wyklucza możliwość akceptacji również definicji bezpieczeństwa wewnętrznego.